အပိုင္းအစ အက်ဳိးအပဲမ်ား သီတန္းျခင္း

ေလာကၾကီး မတရားဘူး
ငါ့အတြက္ဆို မ်က္ႏွာသာမေပးဘူး။
စိတ္ကူးေတြကို ရိုက္ခ်ဳိးၿပီး
အိပ္မက္ေတြကို သိမ္းဆည္းသြားတာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာေနခဲ႔ၿပီလဲ။

ခံစားခ်က္ အက်ဳိးအပဲ႔ေတြကို
တစ္ခုခ်င္း ေကာက္သီရင္း
ကဗ်ာလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ေနရတာလဲ
ငါ့မွာ အေမာ။

ငါက အေခါင္ထိေတြးၿပီး
အေတြးေခါင္တယ္လို႔ မင္းေျပာခ်င္ေနမလား
တကယ္ေတာ့
ငါ မေတြးရဲဘူး
မေမွ်ာ္လင့္ရဲ႕ဘူး
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရင္မဆိုင္ရဲပါဘူး။

ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတာေတြကို
ေရတစ္ခြက္တိုက္ဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး
ေရတစ္စက္ တစ္ေပါက္နဲ႔
အာေခါင္ေျခာက္ေျဖရင္း
တစ္ရက္ကေလးေလာက္ အသက္ဆက္ခ်င္ခဲ႔တာပါ။

ပန္းတိုင္မဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ႔
ေလွာ္ခတ္ေနရေပမယ့္
ဒီ တက္နဲ႔ ဒီေလွခြက္ကို
ငါ မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။
မနက္ျဖန္ေတြက ပိုလွေနတတ္လို႔ေလ။

ကမ္းကပ္ခြင့္မရိွေတာ့ရင္ေတာင္
ေက်ာက္ခ်ရပ္နားခြင့္ေလးေတာ့
ေပးသင့္ေသးတာေပါ့။
ခုေတာ့ ဘာလာ ဟင့္အင္းဆိုတဲ႔
တားျမစ္ပိတ္ပင္မႈေတြနဲ႔
အေျဖမရိွတဲ႔ ပုစၦာေတြပဲ ေဖာင္းပြခဲ႕ရတယ္။

ငါ အျမတ္ႏိုးဆံုး
ငါ အေျပာခ်င္ဆံုး
ငါ အလိုခ်င္းဆံုး အရာေတြကို
ေတာင္းတမိတိုင္း ၾကိဳးစားမိတိုင္း
ငါ့ အတြက္ ေသဒဏ္က်ေလာက္တဲ႔ 
အျပစ္ၾကီးေတြျဖစ္ျဖစ္သြားတာကိုပဲ
ဝမ္းနည္းေနမိေတာ့တယ္။

ကိုႏိုင္

16.3.14 11:37 AM